Fonetyka

Artykuł opisuje wszystkie znaki, które mogą być wymawiane inaczej niż według polskich zasad pisowni. Niewymienione tutaj znaki wymawiamy w bardzo zbliżony sposób.

A

Cześć norweskich samogłosek może występować w wersji długiej i krótkiej. W niniejszym artykule będzie to przedstawione na przykładzie A oraz E.

długie A występuje zwykle przed pojedynczą spółgłoską

baker
tak
sak

krótkie A występuje zwykle przed podwójną spółgłoską lub grupą spółgłosek

takk
hakke

D

D jest nieme lub wymiawiane bardzo delikatnie (zależnie od dialektu) po L, N w środku wyrazu

sende
under
vondt

 i zawsze nieme na końcu wyrazu

forhold
vold
kveld
kald
vind
Kristiansand

 

E

Cześć norweskich samogłosek może występować w wersji długiej i krótkiej. W niniejszym artykule będzie to przedstawione na przykładzie E oraz A.

długie E występuje zwykle przed pojedynczą spółgłoską

lese
pen
hete
steke

krótkie E występuje zwykle przed podwójną spółgłoską lub grupą spółgłosek

penn
hette
kveld

W połączeniach -ER słychać dyftong (połączenie samogłosek) AR

er
her
der
gjerne
ferdig

W połączeniach -EI słychać dyftong (połączenie samogłosek) AJ

hei
nei
greit
reise
vei
leie

W jednosylabowych wyrazach połączenie -EG również czyta się jak AJ

jeg
meg
deg
seg

 

G

W połączeniach głosek GJ-  G jest nieme.

gjøre
gjerne
gjenta
gjest
igjen

W połączeniach głosek GI-  słychać J

gi
gift

W przymiotnikach końćzących się na -IG G jest nieme

tidlig
hyggelig
forsiktig
viktig

również w innych miejscach G może być nieme (zależnie od dialektu)

også

H

W połączeniach głosek HV-  oraz HJ-  H jest nieme.

hva
hvem
hvor
hvit
hvilken

 

hjelpe
hjem

 

K

W połączeniach KJ-  KY- KI-  słychać dźwięk zbliżony do polskiego Ś

kjøleskap
kylling
kjøtt
kiosk
kilometer

 

O

Litera “o” może być wymawiana jako “o” lub “u”. Pierwsza opcja wymowy występuje zwykle przed zbitką dwóch spółgłosek (różnych lub tych samych).

kopp
koste
bolle

Sprawa jednak może być momentami bardziej skomplikowana. Zwykle nie liczą się spółgłoski nieme, jak w wyrazie "bord", lub sąsiadujące spółgłoski w zrostach jak w wyrazie "fjorten". W tych i pozostałych przypdakch słychać "u"

rom
bord
fjorten
stol
god
krone

 

S

W połączeniach SJ-  SKJ- SKI-  SKY- słychać dźwięk zbliżony do polskiego SZ

skjære
skifte
sjokolade
skyte

S może być wymawiane (zależnie od dialektu) jak polskie SZ, jeśli występuje po literze R (nawet jeśli R było w poprzedzającym wyrazie)

norsk
forstå
vær så god

S jest wymawiane jak polskie SZ także po literze L

Oslo
slå
slank

 

U

U różni się w wymowie nieco od polskiego U. Jest to dźwięk pomiędzy polskim U i Y. 

du
hun

Æ

Æ jest dźwiękiem pomiędzy A i E

klær
være
lære

 

Ø

Ø wymawiane jest podobnie jak polskie Y

sønn
søster
søsken
døtre
gjøre
kjøre

 

Å

Å wymawiamy jak polskie O

åtte
åtti
år
også
gå